Właściciel domu był właścicielem fabryki Kohorn i Schulz – Tkalnia Mechaniczna Towarów Lnianych i Bawełnianych w Poříčí koło Trutnova (rok założenia 1880).

W czasie drugiej wojny światowej willa Schulza zmieniła właściciela, podobnie jak wszystkie obiekty, których właściciele mieli żydowskie korzenie. Siódmego listopada 1942 roku władzę w Úpicach objął niemiecki komisarz rządowy Hans Richter. Jego pierwszą decyzją było wykwaterowanie zamożniejszych Żydów – mieszkania potrzebne były dla Niemców. W 1942 roku założono SS-schulle, inaczej HJ-Ausbildunglager w Úpicach na Lánach. Trzeba było znaleźć zakwaterowanie dla instruktorów SS i SA oraz dla innych pracowników niemieckich szkół i placówek. Przez wykwaterowanie żydowskich mieszkańców Úpic H. Richter uzyskał podobno 60 – 80 pomieszczeń mieszkalnych, głównie w willach. 

W willi byłego fabrykanta Waltera Schulza (nr 357) zakwaterowano około 30 dorosłych Úpiczan z dziećmi. Żydzi ci zostali 14 grudnia 1942 roku wywiezieni do Hradca Králové, skąd 17 grudnia 1942 r. transportem „Ch” wywieziono ich do Terezina. Stąd w różnych transportach wysłani zostali do obozów zagłady. Nie wrócił nikt.

Po wojnie w willi zakwaterowano pracownice najemne z całej Czechosłowacji. Na potrzeby zakładów Úpolen sprowadzano tu dziewczęta z Moraw i ze Słowacji. Po 1950 roku i w kolejnych latach mieszkali tu pracownicy Úpolenu 01 i jego następcy – Texlenu 21.