W latach 1922–1923 za miliony koron z kasy państwowej wybudowano dwa budynki. Miasto odkupiło działki od fabrykanta Oberländera, a następnie na pierwszej wybudowało Dom Gmin (Obecní dům, budynek o numerze 624) dla urzędu miejskiego, na drugiej zaś Dom Powiatowy (Okresní dům). 

Budynek urzędu miejskiego dekorują rzeźby autorstwa artysty-rzeźbiarza Karela Dvořáka z Pragi, symbolizujące Wojnę i Pokój. W westybulu budynku umieszczono cztery marmurowe płyty z nazwiskami 158 úpickich żołnierzy, który zginęli lub zaginęli podczas pierwszej wojny światowej. W sali ślubów znajdziemy obraz Úpic z roku 1911 autorstwa artysty-malarza Jaroslava Panuški. W sali posiedzeń wiszą obrazy Julii Mezerovej, jest tu też rzeźba urodzonego w Úpicach artysty Jaroslava Brožka z Teplic. W 1942 roku do górnej części budynku wprowadził się niemiecki komisarz rządowy Hans Richter, który odwołał radę miejską i zarządzał miastem zgodnie z protektoratowymi przepisami. W maju 1945 roku Úpice oswobodzone zostały przez Armię Czerwoną. Urząd miasta w latach  2015–2016 odrestaurowano, odnowiono też obie rzeźby.

Sąsiedni budynek Domu Powiatowego o numerze 625 przeznaczony był na potrzeby urzędu powiatu úpickiego. Oba budynki zaprojektował architekt Alois Mezera, mąż úpickiej malarki Julii Winterovej-Mezerovej. Dom Gmin wybudował Ladislav Machoň z Pragi, Dom Powiatowy Jaroslav Bursík i Alfréd Ženíšek z Pragi. Dziś  pomieszczenia na parterze wykorzystuje do nauki tańca  podstawowa szkoła artystyczna ZUŠ A. M. Buxton.