Budynek teatru wybudowano w latach 1937–1938. W marcu 1937 roku jego plany opracował architekt Jan Záruba ze Svobodnégo, a prace budowlane wykonał Václav Rybář ze Svobodnych Dvorów. Budynek powstał w efekcie przebudowy starych składów na działce przylegającej do kaplicy pw. św. Michała. Członkowie teatru ochotniczego odkupili składy od firmy Eduarda Morawetza. Budowy teatru nie udało się jednak dokończyć, gotowe były tylko prowizoryczne pomieszczenia (co umożliwiało korzystanie z niego). Na dokończenie prac zabrakło środków, budowę przerwało także widmo zbliżającej się II wojny światowej. W czerwcu 1938 roku odbyło się pierwsze przedstawienie. Stopniowo do budynku teatru przeniosło się też kino. Po zakończeniu wojny úpiccy ochotnicy postanowili dokończyć budowę. Prace powierzono miejscowemu budowniczemu Janowi Müllerowi. Od tego czasu teatr kilkukrotnie przebudowywano, różne cząstkowe prace renowacyjne są stale prowadzone. Również kino zostało zmodernizowane tak, by odpowiadać współczesnym wymaganiom co do jakości dźwięku i obrazu.

Teatr ciągle jest siedzibą teatru amatorskiego (Spolek divadelních ochotníků, dziś Jednota divadelních ochotníků Alois Jirásek), który w Úpicach ma bogate tradycje. Towarzystwo ochotnicze, dziś noszące imię Aloisa Jiráska, założono w 1824 roku. W ciągu wielu lat działalności wyrobiło sobie markę doskonałego stowarzyszenia kulturalnego, z którego całe miasto jest dziś dumne. Za założyciela uważany jest Jan Záruba, syn młynarza z wielkiego młyna. Pożyczył on na rozpoczęcie działalności 20 złotych, jego zasługą jest więc nie tylko założenie, ale też rozwój teatru. Przedstawienia grywano początkowo bez zezwolenia w sali restauracyjnej ratusza. Náchodzkie władze w osobie J. V. Essenthera, dowiedziawszy się o tym, zabroniły odbywania przedstawień  w dokumencie z 1 grudnia 1830 roku, nakładając na miasto karę w wysokości 2 złotych, a na karczmarza – 3 złotych. W 1836 roku miasto ukarano ponownie, wtedy na pewien czas zaprzestano przedstawień. 

W kaplicy św. Michała znajduje się płyta pamiątkowa poświęcona Janowi Zárubie, który zmarł w 1887 roku.